Hieronder een poster van deze beleving, de poster staat voor het verhaal, het verloop van de tijd maar ook de ervaring. Namelijk 180 graden omgeven zijn door beeld. De beelden in de poster beschrijven het verhaal (zie voor het verhaal een paar posts hieronder).
Semiotische analyse
Wat zie ik:
Grijzige man in pak belt aan bij een deur. De deur en de post als ook het opstapje voor de deur staan recht overeind. Naast de deur is een stukje gemetselde muur te zien. Aan beide kanten van de deur. Op de muur is een stukje pleister werk te zien. Dit pleisterwerk is op sommige plaatsen afgebrokkeld. Naast en onderaan de muur liggen losse stenen. De man in pak heeft in één hand een stapel met gekleurd papier ingepakte doosvormige voorwerpen. De omgeving is zanderig, droog en door. De lucht is vol grijze wolken.
De ogen (gezicht) van de man is niet te zien. Naast de deur is een in stukken geschuurd plaatje met een nummer te zien. De horizon is leeg en vlak en gaat geleidelijk over in de lucht. De compositie is centraal gelegen maar niet symetrisch.
1. Benoem de tekens:
a. Welke onderdelen van het beeld verassen of verwarren je? Welke onderdelen geven de indruk belangrijk te zijn?
- De man met de stapel pakketen.
- De afgebrokkelde muur naast de deur
- Het feit dat er achter de muur niets te zien is
- Dat de man met de stapel pakketen aanbelt bij deze deur.
b. Valt je iets op aan de samenhang van de onderdelen (tekens?). Benoem de samenhang: groepering, spiegelingen en in het bijzonder tegenstellingen. Gebruik hier de gestaltewetten.
- Pakjes hebben een vrolijke kleur terwijl de rest van de afbeelding in sombere kleuren is gemaakt
- De deur die nergens naartoe gaat
- De deur is nog in goede staat terwijl de muren ernaast afgebrokkeld zijn
2. Bij een keuze voor Peirce: In welke relatie staan de tekens tot het object waarnaar ze verwijzen
(iconisch, indexiaal of symbolisch?)
- De tekens zijn symbolisch. De tekens zijn niet precies, ze komen voort uit herkenning, emotie, ervaring en persoonlijke interpretatie
3. Maak een interpretatie:
a. beschrijf wat volgens jou de betekenis is van de gekozen tekens, elk op zich (zie 1a).
- De man met de stapel pakketen: is op verschillende manieren te interpreteren. Cadeautjes of herinneringen uit het verleden
- De afgebrokkelde muur naast de deur: het verleden, tijd, dementie (afbrokkelende herinneringen)
- Het feit dat er achter de muur niets te zien is: leegte in je hoofd, vergeten verhalen
- De man die aanbelt : verlangen naar het verleden, fouten goed maken,
b. beschrijf de samenhang van de betekenissen van de gekozen tekens en zorg ervoor dat deze parallel loopt met de beschreven samenhang in 1b.
- pakjes met vrolijke kleuren zijn de mooie herinneringen aan het verleden
- de deur die nergens naartoe gaat met de afgebrokkelde muur staat voor de verloren herinneringen
- De deur is in goede staat. Deze staat voor het verleden welke nog volledig intact is. De muren die afbrokkelen zijn de herinneringen die langzaam vergeten worden.
c. wanneer de verschillende onderdelen zich niet lijken te lenen voor een sluitende interpretatie, geef dan voorang aan de betekenissen die de meeste mensen (of als je dat weet de meeste mensen van de doelgroep) zullen geven. Denotatie gaat voor connotatie, en iconisch en indexiaal doorgaans voor symbolisch.
- Wij zien hier een man met de mooie herinneringen ingepakt in mooi gekleurde pakjes. Hij belt aan bij de deur die her verleden representeert. Tegelijkertijd brokkelt de muur verder af die staat voor de overige herinneringen.
Experience Design
Verhaal experience — Willem Koopman
In een dichte ruimte gaat onze doelgroep per tweetal op een tandem zitten. Deze fiets zit vastgekoppeld, dus het gaat om een soortement van hometrainer. Wanneer de doelgroep begint te trappen, begint een film die helemaal om de doelgroep heen gaat. Het is dus een 180° ‘bioscoop’. De film begint met hard gejuich, omdat Willem Koopman toen een van de beste baanrenners was in de Nederlandse geschiedenis. Hierna komt in het filmpje te zien dat hij pillen krijgt. Wellicht kunnen we iets in deze richting aan de doelgroep geven in de vorm van Smarties of Jellybeans. Hierna wordt het filmpje een blur, komen er allemaal kleuren tevoorschijn en het wordt een regelrechte trip. Al gauw gaan de kleuren over op grauwe en fletse kleuren en is er nog maar een klein gedeelte van de film zichtbaar. De rest gaat op in een donkere border. Er zijn stemmen te horen die allemaal door elkaar heen praten, om gek van te worden. Langzaam maar zeker komt er meer kleur in het filmpje tot ineens de deuren van de ruimte openspringen, de tandem rustig losschiet en de doelgroep een uitgestippelde route kan fietsen, die het leven van Willem Koopman hebben getekend.
Puntsgewijs
Het merendeel van het filmpje speelt zich af in een dichte ruimte. Het aanzicht is het zicht van de eerste die op de tandem zit (First person). Het stuur is dus alleen zichtbaar.
– Lege ruimte met fiets
– Stem begint te praten (welkom bij het Vergeten Verhaal van Willem Koopman, bla bla)
– Beeldscherm gaat aan
– Juichende mensen komen in beeld // Stemmen te horen, aanmoedigend (±10 sec)
– Mensen gaan steeds harder juichen // Stemmen worden harder (±10 sec)
– Beeld vervaagd, mensen veranderen langzaam in gekleurde linten (morph ±7 sec)
– Gekleurde linten dansen // Stemmen veranderen, roepen door elkaar heen (±12 sec)
– Gekleurde linten veranderen in een ander soort trip (juist felle kleuren of juist grijze blur) // Stemmen roepen door elkaar, steeds harder, steeds meer, steeds verwarrender (±20 sec)
– Langzaam wordt het beeld weer helder // Stemmen worden rustiger (morph ±7 sec)
– De straat van buiten wordt zichtbaar (witte de with), kleuren worden helder // Stemmen verdwijnen en rumoer van buiten wordt hoorbaar (±10 sec)
– De wereld/straat is op z’n mooist (±7 sec)
– Deuren klappen open en je kan wegfietsen
Doelgroep
Onze doelgroep
Oudere mensen tussen de 50 en 90, zolang ze interesse hebben in fietsen. Uiteraard zijn er ook uitzonderingen.
Waarom deze doelgroep?
Deze mensen kennen Willem Koopman misschien of hebben wel eens van hem gehoord. Dit zal hun interesse zeker prikkelen.
Vereisten
De doelgroep moet kunnen fietsen, een beetje van fietsen houden en met een even aantal zijn om de experience mee te maken. Ook moeten ze in Rotterdam wonen of op bezoek zijn, omdat de experience in Rotterdam plaats zal vinden.
Experience
Onze experience
Wij laten onze doelgroep in het kort het leven van Willem Koopman zien en meemaken. Dit gebeurt op de tandem, waarbij ze eerst de roem ondervinden, daarna het verval en daarna de rust die Willem Koopman nu heeft.
Hier hebben wij twee ideeën voor.
- In een dichte ruimte gaat onze doelgroep per tweetal op een tandem zitten. Deze fiets zit vastgekoppeld, dus het gaat om een soortement van hometrainer. Wanneer de doelgroep begint te trappen, begint een film die helemaal om de doelgroep heen gaat. Het is dus een 180° ‘bioscoop’. De film begint met hard gejuich, omdat Willem Koopman toen een van de beste baanrenners was in de Nederlandse geschiedenis. Hierna komt in het filmpje te zien dat hij pillen krijgt. Wellicht kunnen we iets in deze richting aan de doelgroep geven in de vorm van Smarties of Jellybeans. Hierna wordt het filmpje een blur, komen er allemaal kleuren tevoorschijn en het wordt een regelrechte trip. Al gauw gaan de kleuren over op grauwe en fletse kleuren en is er nog maar een klein gedeelte van de film zichtbaar. De rest gaat op in een donkere border. Er zijn stemmen te horen die allemaal door elkaar heen praten, om gek van te worden. Langzaam maar zeker komt er meer kleur in het filmpje tot ineens de deuren van de ruimte openspringen, de tandem rustig losschiet en de doelgroep een uitgestippelde route kan fietsen, die het leven van Willem Koopman hebben getekend.
- Op een bepaalde plek in Rotterdam kunnen mensen de Willem Koopman tour fietsen. In tweetallen gaan ze op een tandem zitten en ze krijgen Augmented Reality Glasses. In deze brillen wordt het verleden van Willem Koopman als een soort film afgespeeld, maar men kan de weg nog wel blijven zien. In de bril ziet de doelgroep een groots publiek aan de rand staan, allemaal juichend voor hun. Langzaam maar zeker gaat dit over in vage vormen, die het drugsgebruik moet voorstellen. Even later is de straat alleen nog maar te zien in zwart/wit en is de kleur helemaal weg. Wanneer op de tijdlijn Willem Koopman weer rustiger wordt, komen de kleuren weer terug en kan men de tocht uitfietsen.
Benodigdheden
Voor de experience hebben we verschillende dingen nodig:
- a. Afgesloten ruimte, met ruimte voor een tandem
b. Scherm waarop de film wordt afgespeeld
c. Tandem die los kan worden gemaakt
d. Beamer
e. Boxen voor geluid
f. Filmmateriaal
g. Uitgestippelde route
- a. Augmented Reality Glasses
b. Tandem
c. Beeldmateriaal voor de bril
d. Uitgestippelde route
Waar?
In Rotterdam. Dit wordt of de binnenstad van Rotterdam, of Witte de Withstraat, omdat Willem Koopman daar zelf vaak komt.
In 1965 kwam Willem Koopman voor het eerst op de wielerbaan als groentje. Hij wordt nu bestempeld als wielerheld, ook al zat hij volledig onder de drugs. Ook zien mensen hem als markante figuur, omdat hij als zwerver door de stad fietst. Rond 1980 wilde hij graag skates hebben van een skatewinkel op de Witte de Withstraat, met als eigenaar Hans Veldhuizen, wat hun band aansterkte. Nu komt Willem soms een kopje koffie halen. Hans vertelt over Willem dat hij sympathie uitstraalt en niet de eerste de beste zwerver is.
Eind jaren 60 werd Willem nationaal kampioen op de baan en drievoudig kampioen op de tandem met Jan Janssen.
Toen Willem in 1965 als groentje de baan betrad, zagen mensen al snel dat met hem rekening moet worden gehouden, omdat hij erg goed bleek te zijn. Op dat moment was Jan Janssen kampioen op de sprint, tot Willem hem in 1967 versloeg. Na de verworven kampioenstitels werden de twee betrapt op doping. Jan Janssen vocht de uitslag aan, maar Willem bekende. Hierop werden beide rijders gediskwalificeerd voor het WK tandemrijden in 1968. De relatie tussen Jan en Wim liep een grote deuk op.
Die winter moesten ze tandemrijden op de winterbaan. Jan Janssen was een vast duo met Willem, maar omdat Willem zo raar deed de laatste tijd (drugs), moest Jan Janssen van de bondscoach met iemand anders de fiets op.
Willem probeerde nog wel naar de Olympische Spelen te komen, maar helaas was zijn inzet net niet genoeg. Hij was vrijwel ontroostbaar. Ook vond hij Jan Janssen een soort van verrader, omdat hij met iemand anders de fiets opstapte.
Na deze tijd zakte Willem steeds verder af, gebruikte speed en andere drugs en probeerde als autohandelaar snel geld te verdienen.
Hans Veldhuizen vertelt dat Willem hem verschillende verhalen verteld heeft. Dat hij en Jan Janssen aan de start stonden, een hand vol pillen kregen en dat ze het maar moesten slikken. De rit was dan een grote LSD-trip. De toeschouwers waren niets meer dan lange, gekleurde linten. Hans vertelt er ook bij dat dit vrij normaal was in die tijd.
Jules Deelder heeft Willem ontmoet in het herentoilet in het Fust in 1980. Ze begonnen te dealen en maakten voor het eerst een afspraak. Daarna zijn ze met elkaar om blijven gaan en werd Willem een soort van chauffeur voor Deelder. Volgens Deelder reed Willem als de duivel, net als op de fiets. Willem zei daarbij dat er helemaal niets kon gebeuren, want hij projecteerde de weg zelf. Dat was zijn houding.
In deze tijd werd Willem gezien als een ADHD-typje; helemaal hyper. Ook zijn er nog veel mensen die nog geld van hem krijgen. Volgens geruchten gebruikte Deelder Willem om nieuwe drugs uit te testen.
Op een gegeven moment kreeg Willem een huisje, maar in plaats van er zelf in te wonen, stopte hij er allemaal spullen in. Hij creëerde een soort van hamstergedrag.
Willem werd steeds verwarder en hij zwierf zo’n 30 jaar op straat. Al zijn herinneringen aan zijn carrière gaf hij in bewaring bij Jules Deelder. Jan Janssen heeft hij al ongeveer 40 jaar niet gezien, tot het einde van de aflevering. Daar ziet hij Janssen en Deelder weer en krijgt hij zijn herinneringenboek terug.
Op het moment denkt Willem nog steeds dat hij kampioen kan worden. Hij denkt nog steeds dat hij de baan uit kan rijden, goud kan winnen en het nog in zich heeft. Hij is wel rustiger geworden. Hij is twee jaar geleden van de straat geplukt en woont op het moment ook in een soort van verzorgingstehuis.
Tijdens de les van week 4 hebben we een sensagrammen moeten maken van verschillende soorten chips. Dit heb ik samen met Emmely, Robert en Martine gedaan.
We kregen twee zakken chips die we moesten beoordelen op de verschillende zintuigen. We moesten voelen hoe de zak en de chips voelde, we moesten proeven hoe het smaakte, het geluid van de knapperigheid van de chips beoordelen en de geur van de chips tot ons nemen.
Onze techniek was dat we individueel een cijfer gaven aan een van deze zintuigen. Dit ging van 0 tot 5, omdat in het sensagram vijf lijntjes in de content staan.
Per zak maakten we een analyse en later telden we de punten op. Iemand had bijvoorbeeld voor ‘Smell’ een 5 gegeven, een ander een 4, nog een ander een 3 en de laatste weer een 4. Dit telden we op en deelden we door 4. Zo kwamen we tot een acurate telling en dit was onze eindbeoordeling.
Hieronder de foto’s van onze sensagrammen:
Hier de uitgewerkte sensagrammen:
Martine, Renée en ik hebben gekozen voor het vergeten verhaal van Willem Koopman.
Zie hieronder de visual:
Willem is de fiets, op de fiets gaat hij zijn leven door. In het begin is hij een van de betere wielrenners, en mensen moedigen hem aan. Later gaat hij drugs gebruiken en ziet hij de mensen helemaal niet meer. In het filmpje spraken ze van ‘lange gekleurde linten’ (over het publiek). Later gaat het weer iets beter met zijn leven en heeft hij een deel van rust (boompjes).
Zie hieronder het verslag voor opdracht 1:
Zie hieronder de filmpjes:
Hieronder is Lesopdracht 1 te vinden:
Experience Design Joyce Karreman 